Alleen de volgens zingen nog hun lied

Wat als de wereld opeens anders is?

Het kan ook zo anders zijn……

Het gordijn is half opengeschoven, een bleek gezicht in een bed kijkt uitdrukkingsloos naar buiten.   In de voortuin  pinda’s geregen tot een ketting, gespannen tussen de twee kleine kale boompjes. Dan gebeurt het, een roodborstje strijkt neer en lijkt naar binnen te turen. Uit het niets veranderd de blik van de man achter het raam, hij lijkt te stralen. Hij pakt zijn telefoon die op zijn buik ligt en lijkt talloze foto’s te maken vanuit zijn uitzonderlijke positie, daar vanuit zijn bed in zijn woonkamer. Het vogeltje blijft stil poseren daar aan de andere kant van het glas. En dan vliegt het vogeltje plotseling weg, gestoord door een portier die hard dichtslaat. De dame van de thuiszorg in haar witte uniform komt hem weer verzorgen. Hoe lang nog, niemand die het weet. Of mag hij binnenkort wegvliegen, samen met zijn roodborstje, uit zijn lijden verlost, weer naar buiten waar hij altijd zo graag was. Ik hoop het voor hem en loop weer door, de man achterlatend in zijn eigen wereld.